Shoma5

به نظر شما چه ارتباطی بین این عکسها و روزنوشت قبلی وجود دارد؟

معمارها آدم‌های جالبی هستند؛ مجموعه‌ای از شاعر و استاد کار، اهل فکر و اهلِ عمل؛ حاصل تخیّل و اندیشه‌شان باید فوری به کار آید.

 آن چه ذهن می‌سازد باید توانِ مادیّت یافتن و ملموس شدن داشته باشد. با سنگ و آهن و سیمان برای طرحی مجرد از جنس اندیشه و خیال، باید بر این زمین سخت، جسم بسازند. آن‌ها محکوم به ساختن هستند و در دنیایی که دائم رنگ و شکل و قالب عوض می‌کند، باید ثبات پدید آرند. درگیری شگفتی با زمان و لاجرم با زمانه دارند زیرا آن چه فردا می‌آید امروزی را که خود تداوم آن است نفی می‌کند. و معمار ناچار است چیزی پایدار بسازد که فردا هم به کار آید. از یک سو زمان را در فضایی که می‌سازد به بند می‌کشد و در برابر حرکت بی‌رحم و ویرانگرش دیواری از سکون می‌چیند و از سوی دیگر ناگزیر است خود سریع‌تر از زمان برود تا در دلِ آینده فضایی بگشاید آماده‌ی پذیرایی ساکنانِ فردا. مجبور به مسابقه با زمان است و شگفتا که با آفریدن سکون، بر این توقف ناپذیر چیره می‌شود تا بر او پیشی گیرد.

به این گونه معمای معماران ـ این صاحبانِ راز در قصه‌های کهن ـ بر محور تضاد و تناقض و در بطنِ تنشِ پایان ناپذیرِ کهنه و نو، شکل می‌گیرد. رازِ معمار در داوریش نهفته است: داوری و گزینش میان تضاد‌ها و تبدیل تناقض به هماهنگی. او استادِ سازش است؛ و مصالحه میان ناسازگارها و مصالحه ناپذیرها، از این رو انقلاب در کار معمار نه ویرانیِ کهنه، که تداوم و جهش است به سوی نو. سازش میانِ کهنه و نو سازشِ مرگ و زندگی است. خودِ دنیا همین طور ساخته شده ‌است، برهمین بنیاد. پس معمار در داوری و گزینشِ خود هم له و هم علیه دنیاست. پایی در زمینِ کهنه دارد و سری در آینده‌یِ ضرورتاً تازه. تصویر او از آینده، تصوریست که از فضاهای شهری، مکان‌های عمومی، خانه‌ها و روابط آدم‌ها دراین فضاها دارد.

 دراین فضاهاست که انتظامِ امور آدمیان تحقق می‌پذیرد، از این رو وجدانِ معمار ناگزیر درگیر زندگی و کیفیت‌های ویژه‌ی آن است در مکان‌هایی که کار می‌کند و به آن تعلق می‌یابد. پس در کار او هم انتظامِ حال وجود دارد و هم نظمی که شایسته است باشد و جبراً از وضع موجود فراتر می‌رود. بی سبب نیست بیش‌ترین واژه‌هایی که نشان از تحول دوران‌ها داشته‌اند نظیر مدرن و پست مدرن و... خیلی پیش از آن که به دگرگونی‌های اجتماعی دلالت کنند برای توصیف نوآوری‌های معماری به کار رفته‌اند....

رضا دانشور، باغی میان دو خیابان، چهار هزار و یک روز از زندگی کامران دیبا، ص ۱۱ و ۱۲، نشر البرز، پاریس، ۱۳۸۸

با تشکر از آقای مهندس فرید احمدی که این متن را ارسال نمودند.

به نظر شما این عکس چیست؟

حیف، ظاهراً این درخت دارد در آتش می سوزد.

ولی اگر اینگونه تصور کردید، خوشبختانه اینطور نیست.

در یک بعد از ظهر ابری، روزنه خیلی کوچکی در ابرها باز شده و نور به انتهای برخی از درختان تابیده است.

این هم عکسهای دیگر از این لحظه:

عکسهای گرفته شده در یکی از پارکهای اصفهان، در مجاورت مکانی که روزگاری زاینده رود نامیده می شد.

تاریخ عکاسی: اول و پنجم آذر ماه 1391 خورشیدی.

منبع: irceo.net

یک تئوری هست به نام "پنجره شکسته" که می گوید: " اگر شیشه یکی از پنجره های یک ساختمان شکسته و به حال خود رها شده باشد، پس از مدتی عابرانی که از مقابل آن ساختمان می گذرند به این نتیجه می رسند که برای کسی مهم نیست که این پنجره شکسته است و کسی به شکسته شدن پنجره های این ساختمان اهمیت نمی دهد. به مرور عابران بر تعداد شیشه های شکسته ساختمان می افزایند و بعد از شکسته شدن تمام شیشه ها، نوبت به خود ساختمان می رسد. بعد از ساختمان هم نوبت به خیابانی که ساختمان در آن قرار گرفته می رسد." 

چگونه و چه زمانی بنزین بزنیم؟                                         

اطّلاعات زیر بسیار جالب و سبب صرفه‌جویی، یا بهتر بگویم، استفاده بیشتر و بهتر از بنزینی است که خریداری می‌نمایید. این متن در ابتدا به زبان انگلیسی بوده که برای استفاده خوانندگان به پارسی برگردانده شده است. 

چند راهنمایی برای بنزین زدن:

من نمی‌دانم بنزین در مملکت شما لیتری چند است؛ امّا اینجا در کالیفرنیا ما برای هر لیتر یک دلار می‌پردازیم. رشته کاری من مدّت 31 سال در زمینه نفت و بنزین بوده است؛ بنابراین ترفندهایی وجود دارد که بتوانیم از هر لیتر بنزینی که می‌خریم حدّاکثر استفاده را بکنیم.

 در اینجا در خطّ لوله کایندر مورگان که من در سان خوزه کالیفرنیا کار می‌کنم، در 24 ساعت از طریق خطّ لوله چهار میلیون گالن تحویل می‌دهیم.  یک روز گازوئیل، روز بعد بنزین هواپیما و انواع بنزین معمولی. ما 34 مخزن در اینجا داریم که گنجایش آنها روی هم رفته 16،800،000 گالن است.

فقط صبح زود که حرارت زمین هنوز در پایین‌ترین حدّ قرار دارد بنزین بزنید.  به خاطر داشته باشید که در تمام پمپ ‌بنزین‌ها مخزن سوخت در زیر زمین قرار دارد. هرچه زمین سردتر باشد، بنزین غلیظ‌تر و متراکم‌تر است. وقتی هوا گرم می‌شود، بنزین منبسط می‌گردد. بنابراین، خرید بنزین در بعد از ظهر و حتّی شب که هنوز هوا کاملاً سرد نشده و بر بنزین اثر نگذاشته، سبب می‌شود که یک لیتر شما واقعاً یک لیتر نباشد. در صنعت نفت، گرانش معیّن و حرارت بنزین، گازوئیل و سوخت هواپیما، اتانول و سایر محصولات نفتی نقشی مهم ایفا می‌کند.

 هر درجه حرارت که افزایش یابد منفعت زیادی نصیب این صنعت می‌کند. امّا جایگاه‎های سوخت دارای دستگاه جبران حرارت در پمپ‌هایشان نیستند.

 وقتی مشغول بنزین زدن هستید، دستگیره را تا آخر فشار ندهید. اگر نگاه کنید می‎بینید دارای سه درجه است: کُند، متوسّط و تند. در حالت کُند میزان تبخیر را که در اثر پمپ شدن بنزین حاصل می‌شود به حدّاقلّ می‌رسانید. همه شیلنگ‌ها دارای محلّ بازگشت بخار هستند. اگر سریع بنزین بزنید، مایع دیگری که وارد مخزن بنزین شما شده بخار می‌شود. این بخار مکیده شده وارد مخزن زیرزمینی می‌شود به طوری که وقتی شما بنزین می‌زنید، در واقع به آن میزان که دستگاه نشان می‌‎دهد بنزین نزده‌اید.

 یکی از مهم‌ترین نکات برای بنزین زدن این است که وقتی باک اتومبیل نصفه است بنزین بزنید. دلیل آن این است که هرچه بنزین بیشتری داخل باک باشد، هوای کمتری فضای خالی آن را اشغال می‎کند.  بنزین به مراتب سریع‌تر از آنچه که تصوّر می‎کنید تبخیر می‌شود. مخازن ذخیره بنزین دارای سقف داخلی شناور هستند. این سقف به عنوان نقطه صفر بین بنزین و جوّ عمل می‌کند تا تبخیر را به حدّاقل برساند. برخلاف جایگاه‌های بنزین، اینجا که من کار می‎کنم، هر تانکری که ما بارگیری می‎کنیم دارای دستگاه جبران حرارت است تا هر گالن عملاً به میزان یک گالن باشد.

 نکته دیگری که باید یادآوری کنم این است که اگر تانکر بنزین در حال تخلیه به مخزن بنزین باشد و شما هم در جایگاه سوخت باشید، در آن موقع بنزین‌ نزنید.  به احتمال زیاد بنزینی که تخلیه می‌شود سبب می‌گردد که بنزین داخل مخزن به هم بخورد و آنچه از آشغال و آلودگی که معمولاً ته‌نشین می‌شود، بالا بیاید و قسمتی از آن نصیب اتومبیل شما شود.

امیدوارم این نکات برای حفظ ارزش پول شما مفید بوده باشد.