خوشبختانه با رای نمایندگان مجلس شورای اسلامی، سکان هدایت وزارتخانه راه و شهرسازی به آقای دکتر عباس آخوندی سپرده شد.

تجربه مدیریتی کشوری، اعتقاد به خصوصی سازی و پرهیز از اعمال روابط و ضوابط دیکته ای بر مسائل اقتصادی، از شاخصه های بارز ایشان است.

آقای دکتر عباس آخوندی که یک استراتژیست اقتصادی و مطلع  صنعت ساختمان هستند، در مقالات و نوشتارهای متعدد به بیان ناهنجاری ها و ضعفهای موجود روابط حاکم در صنعت ساختمان کشور پرداخته اند و همزمان راهکارهای برون رفت از این مشکلات را بیان نموده اند.

تارنمای نظر شما، انتخاب شایسته دکتر عباس آخوندی به عنوان وزیر راه و شهرسازی را به ایشان و سایر دست اندرکاران صنعت ساختمان شادباش گفته و برای ایشان آرزوی موفقیت و پیروزی می نماید.

عباس آخوندی وزیر اسبق مسکن و نایب رییس کنونی شورای رقابت که یک استراتژیست و مدیر کارآزموده و مطلع در زمینه اقتصاد و صنعت ساختمان است، درباره اصلی ترین برنامه های دولت یازدهم توضیح می دهد.

محمد هیراد حاتمی:

درست در روزهای پیش از برگزاری یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری که بسیاری اصلی ترین معضل اداره کشور را « اقتصاد » تعریف می کردند، عباس آخوندی در کافه خبر حضور پیدا کرد و بر خلاف تصور تعداد زیادی از کارشناسان، اولویت دولت یازدهم را احیای « حقوق مدنی »  عنوان کرد. اکنون انتخابات یازدهم ریاست جمهوری برگزار شده و حسن روحانی به عنوان منتخب مردم برگزیده شده است. این انتخاب باز هم واکنش های متفاوتی را به دنبال داشت که بیشتر آنها با سردادن ندای اهمیت اقتصاد در دولت یازدهم همراه است. این در حالی است که عباس آخوندی اعتقاد دارد آنچه اهمیت دارد فراتر از واژه « اقتصاد » است و باید « عدالت جغرافیایی » و « رفاه شهروندان » را اجرایی کرد. او برای این گفته خود نیز راهکاری دارد. راهکاری که باید بر اساس آن به سوی یک حکومت محلی حرکت کرد. آنچه در ادامه می آید متن کامل گفت و گو با عباس آخوندی، وزیر اسبق مسکن و نایب رییس شورای رقابت است که این روزها گمانه هایی درباره مسئولیت های مختلف او در دولت یازدهم مطرح می شود.   

در آستانه تشکیل دولت یازدهم پیشنهادهای مختلفی مطرح می‌شود. به طور مثال در حوزه اقتصاد گفته می‌شود وزارت اقتصاد در دولت یازدهم به وزارت خزانه داری تبدیل شود.

با سلام خدمت همه دوستان.

به همه دوستانی که به بخش خصوصی و سهم آن در پیشرفت کشور اعتقاد دارند، دعوت می شود تا نامه زیر را که از دل برآمده، مطالعه کنند.

دانلود: 

عباس آخوندی، متولد 1336 است. دارای مدرک کارشناسی ارشد مهندسی راه و ساختمان از دانشگاه تهران و دکترای اقتصاد سیاسی از کالج رویال هالووی لندن است. او هم اکنون عضو هیات علمی دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران است. از سال 1388 عضو شورای رقابت است. چندین دوره سابقه عضویت در شورای مرکزی نظام مهندسی را داراست. وی وزیر اسبق مسکن و شهرسازی، قائم مقام مدیرعامل صدا و سیما و معاونت سیاسی و اجتماعی وزارت کشور را نیز در کارنامه خود دارد.

آخوندی، عباس - بخش اول: ارزیابی بازار اندیشه‌های انتخاباتی

جور دیگری نیز می توان به انتخابات نگاه کرد. انتخابات یک قرار داد اجتماعی برای حکمروایی بر کشور در یک مدت چهارساله است. در این قرارداد نوعی داد و ستد برنامه و اندیشه‌ی نامزدها از یک سوی و رای شهروندان از سوی دیگر صورت می‌گیرد. همانقدر که نامزدها در عرضه‌ی اندیشه‌ی خود به مردم تلاش می‌کنند، شهروندان حق دارند با رای خود میزان دسترسی به خواسته‌های‌شان را در زندگی اجتماعی حداکثر سازند. رای شهروندان بزرگترین سرمایه انان در این مبادله است. در این سری از یادداشت‌ها من در جایگاه یک شهروند دارای حقوق اساسی شناخته شده بر اساس قانون اساسی با نامزدها سخن می‌گویم. من یک رای دارم و آن را به کسی که می‌دهم که حد اقل به دو شرط پایبند باشد. یکم، برابری طرفین قرارداد. به زبان ساده، هویت من به عنوان یک شهروند در این قرارداد، با نامزدها هم‌ارز است. دوم، نامزدها باید خواسته‌های مرا با رعایت انصاف نسبت به طرف قرادداد با کمترین هزینه مادی و اجتماعی و سالم‌ترین وجه تامین نمایند. قانون اساسی، قانون انتخابات و سایر قوانین قاعدتا تضمین‌کننده‌ی رقابت منصفانه در این دادوستد اجتماعی است. اخلاق عمومی و انصاف حکم می‌کند که اطلاعات به‌صورت شفاف و برابر در این بازار به چرخش درآید. از همین‌رو، من رویکردم را از طریق رسانه‌های عمومی به اطلاع تمام شهروندان و نامزدها می‌رسانم. همه‌ی شهروندان می‌توانند همین کار را انجام دهند و رویکرد خود را بیان کنند. بدین‌ترتیب ما شهروندان می‌توانیم یک گفتگوی اجتماعی خلاق را سامان دهیم، بر انتخابات اثر مثبت بگذاریم و امید اجتماعی را در جامعه‌مان گسترش دهیم. برای شروع کار، در گام یکم، ارزیابی خودم را از چشم‌انداز‌هایی که تاکنون از سوی نامزدها عرضه شده‌اند بیان می‌دارم. در گام‌های بعدی خواسته‌های خود را اعلام خواهم کرد. قاعدتا نامزدی موفق خواهد شد که از خواست و مطلوبیت نهایی شهروندان اطلاع کاملتری داشته باشد، و برنامه‌ی کارآتری برای پیاده سازی آنها داشته باشد.

تحلیل شرایط بازار
امروزها با گرم شدن تدریجی تنور انتخابات، بازارهای مختلفی از اندیشه‌ها در حال شکل‌گیری است. بر اساس اطلاعاتی که تا این تاریخ عرضه‌کنندگان آرا به بازار ارائه کرده‌اند، عده‌ای از رأی‌دهندگان احتمالا همانند من در صدد ارزیابی بازار اندیشه‌‌های عرضه‌شده هستند.

در مدیریت، به دوگونه می توان عمل کرد:

1- رئیس مآبانه (BOOS)

2- راهبرانه (LEADER)

شما کدام یک را می پسندید؟

آموختم که نرم ترین چیز در جهان(آب)، بر سخت ترین چیز در جهان(سنگ)، غلبه خواهد کرد.

در عصر یخبندان بسیاری از حیوانات یخ زدند و مردند.
خارپشتها وخامت اوضاع را دریافتند. تصمیم گرفتند دور هم جمع شوند

 و بدین ترتیب همدیگر را حفظ کنند.

وقتی نزدیکتر بودند گرمتر می شدند ولی خارهایشان یکدیگر را زخمی

 می کرد. به همین خاطر تصمیم گرفتند از هم دور شوند ولی به همین دلیل

 از سرما یخ زده می مردند.

از این رو مجبور بودند برگزینند: یا خارهای دوستان را تحمل کنند، یا

 نسلشان از روی زمین بر کنده شود.

دریافتند که باز گردند و گرد هم آیند. آموختند که با زخم های کوچکی

 که همزیستی با کسی بسیار نزدیک بوجود می آورد، زندگی کنند

چون گرمای وجود دیگری مهمتر است.

و این چنین توانستند زنده بمانند....

 بهترین رابطه این نیست که اشخاص بی عیب و نقص

 را گرد هم می آورد بلکه آن است هر فرد بیاموزد با معایب دیگران

کنار آید و محاسن آنان را تحسین نماید.

 وقتی تنهاییم دنبال دوست می گردیم ؛ پیدایش که کردیم دنبال عیب هایش می گردیم.

وقتی که از دستش دادیم در تنهائی دنبال خاطراتش می گردیم.

(ژان پل سارتر)

اگر هرکس به اندازه فهمش سخن می گفت

وه که چه سکوتی جهان را فرا می گرفت!

در سال ۱۳۹۲ کمتر حرف بزنیم و کمتر قضاوت کنیم. 

 چرا این نکته؟

 به نظر می‌رسد بیشتر ایرانی‌ها تقریبا در مورد هم چیز و هم کس اظهار نظر می‌کنند؛ بعضا با قاطعیت. 

 عبارات من نمی‌دانم، من اطلاع ندارم، من به اندازه کافی اطلاع ندارم، من مطمئن نیستم، من باید سئوال کنم، من باید فکر کنم، من شک دارم، من در این باره مطالعه نکرده‌ام، من این شخص را فقط یک بار دیده‌ام و نمی‌توانم در مورد او قضاوت کنم، من در مورد این فرد اطلاعات کافی ندارم، اجازه دهید من در این رابطه سکوت کنم، فردا پس از مطمئن شدن به به شما خبر می‌دهم، هنوز این مساله برای من پخته و سنجیده نیست و مشابه این عبارات در ادبیات عمومی ما، بسیار ضعیف است. تصور کنید اگر بسیاری از ما این گونه با هم تعامل کنیم، چقدر کار قوه قضائیه کم می‌شود. چقدر زندگی ما اخلاقی‌تر می‌شود و از منظر توسعه یافتگی چقدر جامعه تخصصی‌تر می‌شود. 

 در چنین شرایطی، خبرنگار تلویزیون در مورد برنامه هسته‌ای، نظر راننده تاکسی را نخواهد پرسید، اقتصاد‌دانی که یک مقاله پزشکی را خوانده، خود‌درمانی نخواهد کرد و شیمی‌دانی که هر روز روزنامه‌ها را می‌خواند در مورد آینده اقتصاد ایران و وضعیت سیاسی چین اظهار نظر نخواهد کرد. چه سکوتی برقرار می‌شود!  همه به خود و مثبت و منفی برنامه‌های خود می‌پردازند و کمتر سراغ سر در‌آوردن از کارهای دیگران می‌روند؛ غیبت کم می‌شود و تهمت و توهین به حداقل می‌رسد.

 حضرت علی (ع) می‌فرمایند: مومن کسی است که با مردم تعامل کند تا دانا شود، سکوت کند تا سالم بماند و بپرسد تا بفهمد. یک دلیل ‌این که تولید ناخالص داخلی‌ آلمان بیش از دو برابر جمع تولید ناخالص داخلی ۵۵ کشور دیگر است، به خاطر تمرکز مردم به کار و فعالیت و کوشش‌های فردی است. 

 اتفاقا چون بسیاری از ما برای خود کم وقت می‌گذاریم و خود را کشف نمی‌کنیم، به بیرون از خودمان و توجه دیگران نیازمند می‌شویم. به همین دلیل، نمایش دادن در میان ما بسیار جاری و قدرتمند است، چون در مورد خود نمی‌توانیم پنجاه صفحه بنویسیم، از انتقاد حتی انتقادی ملایم، خشمگین می‌شویم، چون احساسی بار می‌آییم و بنابر‌این ضعیف هستیم، اعتماد به نفسمان کم است. 

عموما ظاهر خود را می‌آراییم و در مخزن باطن ما، سه قفله باقی می‌ماند. افراد ضعیف جامعه ضعیف را به ارمغان می‌آورد. 

 در برابر کم حرف زدن و کم قضاوت کردن، فکر و دقت قرار می‌گیرد. ارزش هر انسان مساوی با مقدار زمانی است که برای فکر، کشف خود و خلاقیت اختصاص می‌دهد. سکوت فراوان بهترین فرآورده کم قضاوت کردن است. در این مسیر، محتاج کتاب خواندن، گفت‌و‌گو و مناظره هستیم. با آگاهی و دانش می‌توان انسان بهتری بود و به همین دلیل، نیازمند آموزش هستیم. به امید روزی که تلویزیون کشور برای ارائه دیدگاه در ۲۵ موضوع مختلف از یک نفر استفاده نکند.

در یک شرکت بزرگ ژاپنی که تولید وسایل آرایشی را برعهده داشت، یک  مورد به یاد ماندنی اتفاق افتاد:

شکایتی از سوی یکی مشتریان به کمپانی رسید. او اظهار داشته بود که  هنگام خرید یک بسته صابون، متوجه شده که آن قوطی خالی است.

بلافاصله با تاکید و پیگیریهای مدیریت ارشد  کارخانه این مشکل بررسی و دستور صادر شد که خط بسته بندی اصلاح گردد و قسمت فنی و مهندسی نیز تدابیر لازمه را جهت پیشگیری از تکرار چنین مسئله ای اتخاذ نماید. مهندسان نیز دست به کار شده و راه حل پیشنهادی خود را چنین ارائه دادند: پایش( مونیتورینگ ) خط بسته بندی با اشعه ایکس.

بزودی سیستم مذکور خریداری شده و با تلاش شبانه روزی گروه مهندسان،‌ دستگاه تولید اشعه ایکس و مانیتورهائی با دقت بالا نصب شده  و خط مزبور تجهیز گردید. سپس دو نفر اپراتور نیز جهت کنترل دائمی پشت آن دستگاهها به کار گمارده شدند تا از عبور احتمالی قوطیهای خالی جلوگیری نمایند.

 نکته جالب توجه در این بود که درست همزمان با این ماجرا، مشکلی مشابه در یکی از کارگاههای کوچک تولیدی پیش آمده بود؛ اما آنجا یک کارمند معمولی و غیر متخصص آنرا به شیوه ای بسیار ساده تر و کم خرج تر حل کرد: تعبیه یک دستگاه پنکه در مسیر خط  بسته بندی تا قوطی خالی را باد ببرد!!!

تقی‌پور، امیرعباس